Αλήθεια πόσος χρόνος πέρασε;
Σε κοίταξα και είδα τη ρυτίδα στα μάτια σου.
Σε κοίταξα και είδα άλλο χρώμα στα μαλλιά σου.
Το θλιμμένο βλέμμα σου καταρράκτης
που με σέρνει και με πνίγει χωρίς οξυγόνο.
Να σε πάρω στην αγκαλιά μου
να γιάνω τις πληγές σου,
να γυρίσω πίσω στην αρχή
να φέρω το χαμόγελό σου,
να παλέψω με το χρόνο
να τον νικήσω να χαμογελάσεις.
Μα τι λέω είμαι ανήμπορος πια
γιατί από μια θλιμμένη Κυριακή
μέχρι την επόμενη την κουρασμένη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου