Η μπάρα

Το χρώμα σου μαύρο

μπορεί και πιο σκοτεινό

όσα φώτα και να πέσουν πάνω σου

δε λογαριάζεις τίποτε.

Οι στροφές σου επικίνδυνες

όταν γίνεσαι δρόμος ταχύτητας

η αγκαλιά σου γλυκιά

όταν γίνεσαι μάνα

το βλέμμα σου δολοφονικό

όταν γίνεσαι προδομένη ύπαρξη.

Είσαι η υπομονή

που τα αντέχει

που τα ακούει όλα

είσαι η έρημος και η όαση μαζί.

Παρηγοριά στα μάτια

που σε κοιτάζουν επίμονα

κρατάς φυλαχτό

το δάκρυ που σου εμπιστεύονται.

Απόψε θα’ ρθω να σε βρω

πεθύμησα την αγκαλιά σου.