3/2/10

Θέλω να σου γράψω δυο αράδες
αλλά πνίγομαι...
θέλω να βρω τις ομορφότερες λέξεις αλλά χάνονται...
θέλω να θυμηθώ να σε μισήσω
αλλά ξεχνάω...
θέλω να φύγω
αλλά πάντα έρχομαι...
θέλω να τελειώσει
μα πάντα αρχίζει ...
θέλω να νεκρωθώ
και πάντα μ' ανασταίνεις...
θέλω να χαθείς
και τρέμω την απουσία σου...
θέλω ......
Μήπως τελικά σ’ αγαπάω;

7 σχόλια:

tiktos είπε...

Τοίχε,είπες κάτι που χρόνια βολοδέρνει στο κεφάλι μου,αλλά δεν ήξερα πως να το πω.

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Πώ!πώ! μπέρδεμα!
σε απλά πράγματα!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Μήπως τελικά είσαι ένας άνθρωπος ευ-τυχής;

OXΙά είπε...

Τοίχε,
αγαπάς ε; Καλό αυτό. Ζεις.
Την καλημέρα μου.

Crux είπε...

Το συγκεκριμένο μου άρεσε ιδιαίτερα.Ίσως επειδή πατάει πάνω στα πραγματικά όρια του ρομαντισμού και του ρεαλισμού δίχως να υπερβάλει.
Καλή συνέχεια.

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Ποιητή μήπως μπορώ να το αντιγράψω;
Ναι; το πήρα..

Despina είπε...

η αγάπη λειτουργεί...
ανεξάρτητη κι ελεύθερη...
από τα θέλω μας!