Θέλω να σου γράψω δυο αράδες αλλά πνίγομαι...
θέλω να βρω τις ομορφότερες λέξεις αλλά χάνονται...
θέλω να θυμηθώ να σε μισήσω
αλλά ξεχνάω...
θέλω να φύγω
αλλά πάντα έρχομαι...
θέλω να τελειώσει
μα πάντα αρχίζει ...
θέλω να νεκρωθώ
και πάντα μ' ανασταίνεις...
θέλω να χαθείς
και τρέμω την απουσία σου...θέλω ......
Μήπως τελικά σ’ αγαπάω;
7 σχόλια:
Τοίχε,είπες κάτι που χρόνια βολοδέρνει στο κεφάλι μου,αλλά δεν ήξερα πως να το πω.
Πώ!πώ! μπέρδεμα!
σε απλά πράγματα!
Μήπως τελικά είσαι ένας άνθρωπος ευ-τυχής;
Τοίχε,
αγαπάς ε; Καλό αυτό. Ζεις.
Την καλημέρα μου.
Το συγκεκριμένο μου άρεσε ιδιαίτερα.Ίσως επειδή πατάει πάνω στα πραγματικά όρια του ρομαντισμού και του ρεαλισμού δίχως να υπερβάλει.
Καλή συνέχεια.
Ποιητή μήπως μπορώ να το αντιγράψω;
Ναι; το πήρα..
η αγάπη λειτουργεί...
ανεξάρτητη κι ελεύθερη...
από τα θέλω μας!
Δημοσίευση σχολίου